Zespół dworski z końca XIX w.
Historia
Dwór z przełomu XIX i XX w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1343 r. Wtedy to właśnie mistrz Ludolf Koening nadał Jaśkowi z Tuchółki 17 włók ziemi (w dobrach zwanych Małą Tucholą), wraz z jeziorami, na prawie chełmińskim, za co miał „czynić służbę wojskową o własnym wydatku”. W 1695 r. Tuchółka należała do Stanisławskiego, w 1789 r. do Pruszczaków, zaś w końcu XIX w. do kupca J.C. Schmidta z Tucholi, prawdopodobnie to dla niego wybudowano tu w latach 1899-1901 obecny dwór. Ostatnim właścicielem tych dóbr (przed 1939 r.) był German. Po wojnie majątek został przejęty przez Skarb Państwa Polskiego.
dane pochodzą ze strony - www.polskiezabytki.pl
Historia kościoła i parafii - Swarożyn
około 1451-53 wymieniany jest niejaki Tuchołka ze wsi Swarożyn, któremu Krzyżacy zabrali bezprawnie majątek i lasy.>dane pochodzą ze strony - swarozyn.freehost.pl
Historia cmentarza "przyszpitalnego" przy szpitalu dla psychicznie chorych w Zalesiu
Na cmentarzu odnalazłam grób brata mojej babki zmarłego na gruźlicę więźnia obozów koncentracyjnych w Dachau i Sachsenhausen, inż. leśnika Wiktora Korzbok-Tuchołka (30.III.1915-20.III.1943).
dane pochodzą ze strony >>>>
Marcinkowo Dolne
Właścicielami Marcinkowa Dolnego Tuchołkowie herbu Korzbok Odmienny piszą się od 1885 r. W 1902 r. rozbudowali eklektyczny dwór, który zyskał na okazałości. Zaczęli także odgrywać coraz większą rolę w młodym powiecie żnińskim.
O formacie rodziny Tuchołków świadczą funkcje zajmowane przez ich członków. Najwyższe stanowiska piastował Wiesław Tuchołka. Był on m.in. pierwszym polskim starostą powiatu żnińskiego, posłem na sejm ustawodawczy, wiceprezesem Banku Cukrownictwa i radcą Towarzystwa Ziemian. Z jego inicjatywy i pieniędzy ukazała się monografia powiatu żnińskiego. Synem Wiesława był Zbyszko Jan Tuchołka, późniejszy profesor i rektor Akademii Rolniczej w Poznaniu. Drugim synem był Lech Tuchołka, posiadający wykształcenie muzyczne.
dane pochodzą ze strony - www.piastowskakorona.pl
Dzieło powstało na zamówienie właściciela Marcinkowa- szlachcica Wiesława Tuchołki. Wykonał je w 1923 r. uznany rzeźbiarz Jakub Juszczyk.
dane pochodzą ze strony - www.znin.pl
Zakrzewo
Pierwszym z rodu właścicielem Zakrzewa był Kazimierz Belina-Węsierski (1698 -1771) żonaty z Konstancją z Tuchołków herbu Korzbok (ich epitafium znajduje się na zewnętrznej ścianie kaplicy przy kościele św. Mikołaja w Sławnie).
dane pochodzą ze strony - www.piastowskakorona.pl
Pałac w Jastrzębiu
Już kilka lat później, bo w 1799r., bo w 1799r. w drodze egzekucji długów oba folwarki za 6545 talarów nabywa Ignacy Tuchółka. Pochodził on ze znanego na Pomorzu rodu. Jego przodkowie od 1682 r. piastowali urząd starosty jasinieckiego. Urząd ten pozostawał w rękach rodziny aż do września 1772 roku, kiedy to Pomorze przejęły Prusy. Jakób Tuchółka piastujący wtedy stanowisko starosty złożył przysięgę na wierność królowi pruskiemu. Starostwo zostało mu odebrane, a tytułem odszkodowania otrzymał 7000 talarów. W okresie tym folwark obejmował 4 włóki i 6 dymów, a czysty dochód w roku 1776 z folwarku i młyna wyniósł 59 talarów, 86 groszy i 2 fenigi.
dane pochodzą ze strony - www.palac-jastrzebie.pl
Zamek w Jasieńcu Nowym
Starostwo jasinieckic 17.07.1685 r. otrzymał wraz z żoną kasztelan gdański Jan Piotr Tuchółka. Który w 1685 r. uzyskał zgodę na trzyletnią dzierżawę starostwa i jeszcze tego samego roku na cedowanie, które nie wiadomo kiedy nastąpiło. Piotr występował w 1691 r. jako kasztelan gdański.
Między rokiem 1685 a 1691 objął starostwo syn poprzednika Jan Franciszek Tuchółka, kasztelan gdański. Wraz z żoną uzyskał zezwolenie na wydzierżawienie starostwa Dawidowi Winiarskiemu. Po śmierci Franciszka 27.03.1713 r. wydano Jasiniec Piotrowi Przebendowskiemu, wojewodzie inflanckiemu, przejęcie jednak nie mogło nastąpić, gdyż żyła żona zmarłego starosty, Katarzyna z Rozrażewskich Tuchółkow, współwłaścicielka starostwa; 19.11.1718 r. scedowała je córce Elżbiecie Tuchółczance i jej mężowi Pawłowi Wolskiemu. Od 1732 r. urzędował w Jasińcu Nowym syn Franciszka, Ignacy I Tuchółka, kasztelan gdański.
dane pochodzą ze strony - www.turystykawodna.pl
Wiedeń, Kahlenberg
nagranie z kaplicy na Kahlenbergu
Dworek w Mielęcinie
Jednym z właścicieli był Józef Tuchołka.
fragment książki Macieja Mazura i Jacka Kuropki
KRÓTKA HISTORIA MAŁEGO GRABOWCA
W 1700 roku właścicielem wsi był sędzia ziemski Michał Tuchołka. W 1789 roku wieś szlachecka liczyła 4 dymy. Grabowiec użytkowali wtedy Praneccy. W 1860 roku posiadał dobra Jakub Tuchołka.dane pochodzą ze strony - >>>>
Dzieje Garczyna
Garczyn był w posiadaniu Jana i Franciszka Garczyńskich, później ich krewnych aż do roku 1686. Po nich patronat objęli Tuchołkowie, spomiędzy których znani są: Michał Tuchołka, sędzia ziemski w XVIII wieku, po nim jego syn Jan, asesor tczewski do 1766 roku.dane pochodzą ze strony - koscierzyna.pomorze.edu.pl
dwór w Jemielnie
Z zachowanych rezydencji na szczególna uwagę zasługuje późnobarokowy dwór w Jemielnie jako jedna z nielicznych na terenie województwa XVIII – wiecznych tego typu budowli, a także na osobę fundatora Piotra Tuchołki ( Jan Piotr Tichołka od 1662 roku właściciel Jemielna. W krótkim czasie rozszerzył znacznie posiadłość i uczynił z Giemeł ośrodek całego klucza majątku. Od 1672 roku był podkomorzym malborskim i starostą tucholskim, a od ok. 1674 kasztelanem gdańskim. Piotr Tuchołka – wnuk poprzedniego.
dane pochodzą ze strony - >>>
czytaj również - www.najigoche.kaszuby.pl
dane pochodzą ze strony - www.polskiezabytki.pl
dwór w Milewku
W 1760 r. wieś zmieniła nazwę na Mieliwko, do 1772 r. były to dobra zakonne. Wśród dalszych właścicieli wymieniany jest m.in. Tuchołka (1772 r.), który w 1815 r. wybudował tu obecny dwór.dane pochodzą ze strony - www.polskiezabytki.pl
Sąpolno
Dokumentem z 1629 r. przyznał duże dochody kościołowi w Sąpolnie, któru od 1617 był filią kościoła w Konarzynach. Przed 1653 rokiem tutejszy kościół spłonął. Nowy zbudował następca Konarskich - Piotr Tuchołka.>dane pochodzą ze strony - www.przechlewo.pl
Konarzyny
Kościół ten reprezentuje murowane budownictwo sakralne późnego baroku. Zbudowany został w 1731 r. z fundacji podkomorzego malborskiego Piotra Tuchołki, którego rodzina w XVII i XVIII w. posiadała dobra konarzyńskie. W 1784 r. Piotr Tuchołka, po spaleniu się kościoła wybudował murowaną świątynię, która przetrwała do dziś. Kościołowi nadano imię Św. Piotra i Pawła.
>dane pochodzą ze strony - www.konarzyny.pl
dane pochodzą ze strony - parafiakonarzyny.republika.pl
Historia miejscowości Zamrzenica
1466 r.- od II Pokoju Toruńskiego Zamrzenica jest częścią starostwa jasienieckiego i kolejno należy m.in. do : Kościeleckich, Żalińskich, Działyńskich , Raczyńskich i Tuchołków. Zamrzenica należy do parafii w Jasieńcu.XVI w. - nazwa Zamrzenica. pojawia się w źródłach w formie Szumbrzenica.
1748 r. - starosta jasieniecki Ignacy Piotr Tuchołka przekazuje młyn w Zamrzenicy na „wieczne czasy Pawłowi Nycowi i jego spadkobiercom.
Z tego okresu zachowała się interesująca wzmianka. 20 kwietnia 1718 r. starosta jasiniecki Jan Franciszek Tuchołka w klonowskim lesie ufundował 30 sosen bartniczych z przeznaczeniem na świece do kościoła w Lubiewie
>dane pochodzą ze strony - www.torun.lasy.gov.pl
Jan Piotr Tuchołka nabył część dóbr Konarzyny k/ Chojnic - Człuchowa w 1662 roku, następnie całe Konarzyny, Konarzynki, Giemły czyli Jemielno vel Imielno i Gniazdę, Sąpolno Człuchowskie, Zapceń i Kokoszkę [koło Swornychgaci], Styporc [Styporz] oraz młyn i tartak chociński [Chociński Młyn]. Jan Piotr Tuchołka sprawował takie urzędy jak: starosty tucholskiego, pisarza ziemskiego pomorskiego, podkomorzego malborskiego oraz kasztelana gdańskiego
Serock
Kościół katolicki istniał już w 1392 r., w 1686 r. opisywany jako kościół drewniany pod wezwaniem św. Szymona i Judy. Miał trzy ołtarze, dach kryty deszczółkami. W czworobocznej wieży mieściły się 3 dzwony. Do parafii należały: Serock, Łowin, Łowinek, Brzeźno, Łaszewo, Nieciszewo, Glinki i Jasiniec. Przy kościele działało bractwo różańca, a parafia liczyła 540 dusze. W 1689 r. wybudowano nowy kościół, który sfinansował Jan Franciszek Tuchołka. Niestety spłonął w 1789 r. Obecny kościół pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP powstał w 1792 r. z inicjatywy ks. Aubrachta Prądzyńskiego z Prądzony. Jest murowany, prostokątny i posiada skromne cechy klasycystyczne. Wnętrze podzielone czterema filarami na trzy nawy, nakryte sufitami. Dach kryty dachówką. Ołtarz w tradycjach barokowych z ok. 1800 r. z obrazem Matki Boskiej Różańcowej z widokiem miejscowego kościoła. Ambona klasycystyczna z końca XVIII w., drewniany chór muzyczny z końca XVIII w. Portret starosty jasinieckiego Jana Tuchołki zm. w 1713 r.
dane pochodzą ze strony - kujawsko-pomorskie.regiopedia.pl
Boroszów
Na przestrzeni wieków wieś miała wielu właścicieli. W 1679 r. miejscowość należała do hrabiego Ditricha Franckenberga, następnie do Jana Jerzego z tego samego rodu, a ostatnią zarządczynią we wsi była Maria von Tucholkadane pochodzą ze strony - >>>>
zobacz również fragment książki ks. Bernarda Joszko ->>>
Inną tajemnicę boroszowskiego cmentarza ujawniła Irena Hamela. Wcześniej był tam stary anonimowy grób dziecka. Odnowiła go i umieściła uzgodniony z proboszczem napis. W 1906 roku pochowano w nim trzyletniego Kazimierza Emanuela Genge, syna dzierżawcy boroszowskiego dominium. Ksiądz Joszko pisząc o tej rodzinie zaznaczył: „Odnotowano, że w ich domu był używany tylko język polski i zatrudniano do prac tylko katolickich pracowników”.
dane pochodzą ze strony - gazetylokalne.pl
płk Wiktor Pniewski
![[Rozmiar: 49379 bajtów]](foto2/pniewski_2.jpg)
Wiktor Pniewski urodził się 5 grudnia 1891 roku w Kłecku. Wkrótce po tym rodzina przeprowadziła się do Poznania. W październiku 1911 roku został powołany do niemieckiej służby wojskowej. Zdobył patent lotnika-obserwatora. Brał udział w I wojnie światowej. Kiedy wybuchło Powstanie Wielkopolskie 4 stycznia 1919 roku zapadła decyzja o ataku powstańców na Ławicę.
dane pochodzą ze strony - kleckomilosnicy.pl
dane pochodzą ze strony - kleckomilosnicy.pl
dane pochodzą ze strony - kleckomilosnicy.pl